Joculare tibi videmur: et sane levi,
Dum nil habemus maius, calamo ludimus.
Sed diligenter intuere has nenias;
Quantum in pusillis utilitatem reperies!
Non semper ea sunt quæ videntur: decipit
Frons prima multos, rara mens intellegit
Quod interiore condidit cura angulo.
Hoc ne locutus sine mercede existimer,
Fabellam adiciam de Mustela et Muribus.
Mustela quum, annis et senecta debilis
Mures veloces non valeret adsequi,
Involuit se farina et obscuro loco
Abjecit neclegenter. Mus, escam putans,
Assiluit et comprensus occubuit neci;
Alter similiter, deinde perit et tertius.
Post aliquot venit sæculis retorridus,
Qui sæpe laqueos et muscipula effugerat;
Proculque insidias cernens hostis callidi,
Sic valeas,
inquit, ut farina es, quæ jaces!
