Homo in periclum simul ac venit callidus,
                
                    
                
                    
                
                    reperire effugium quærit alterius malo.
                
                    
                
                    
                
                    Cum decidisset vulpes in puteum inscia
                
                    
                
                    
                
                    Et altiore clauderetur margine,
                
                    
                
                    
                
                    Devenit hircus sitiens in eundem locum.
                
                    
                
                    
                
                    Simul rogavit, esset an dulcis liquor
                
                    
                
                    
                
                    Et copiosus, illa fraudem moliens:
                
                    
                
                    
                
                    Descende, amice; tanta bonitas est aquæ,
                
                    
                
                    
                
                    Voluptas ut satiari non possit mea. 
                
                    
                
                    
                
                    
                
                    Immisit se barbatus. Tum vulpecula
                
                    
                
                    
                
                    Evasit puteo, nixa celsis cornibus,
                
                    
                
                    Hircumque
                
                    clauso liquit hærentem vado.