Mulus, cum vellet nubere, filiam Solis sibi sponsam expeciit, utpote 
                
                            qui de alto genere suum instituere intendebat coniugium; super hoc Solem 
                
                            sollicitare cepit. Cui ait Sol : Si genus et potenciam in sponsa requiris, 
                
                            ostendam tibi potenciorem me, Nubem scilicet, qui radios meos, ne mundo 
                
                            luceam, sepissime abscondit. Vadam, inquit Mulus, et eius expetam filiam, 
                
                            quia tu eius potenciam tibi preponis. Venit igitur ad Nubem expetens ab 
                
                            ea filiam suam. Cui Nubes respondit : Si genus et potenciam in sponsa 
                
                            requiris, ostendam tibi potenciorem me, Ventum scilicet, qui me dissipat 
                
                            et dividit in diversas celi plagas. Si ita est, ait Mulus, ipsius filie 
                
                            coniugium petam, quia potenciam ipsius esse predicas tantam. Venit ergo 
                
                            ad Ventum, dicens : Quia duobus forcior diceris, Sole videlicet et Nube, 
                
                            filiam tuam, utpote magnis ortam natalibus, sponsam expeto. Cui Ventus 
                
                            : Si vires pensas, Filiam Muri expete, quoniam ipse viribus me valide 
                
                            resistit, et impetus meos valida sustinet fortitudine. Vadam, ait Mulus, 
                
                            et quod hortaris faciam, maxime cum eius fortitudinem tam validam dicas. 
                
                            Venit ergo ad Murum dicens : Ventus, cuius filiam expecii, me misit ad 
                
                            te, vires tuas valides esse ostendens. Da igitur michi filiam tuam. Cui 
                
                            respondit Murus : Si alicuius potentis filiam requiris, ostendam tibi 
                
                            cui ego resistere non valeo. Mus, qui interioria mea rimatur assidue, 
                
                            qui, ubi fortissimus sum, me perfodit, et in summitate mea thalamos suos 
                
                            collocat, ipse est quem me iudico forciorem. Satis est hoc, inquit Mulus; 
                
                            sed filia ipsius neptis mea est, et intendebam aliunde parentelam contrahere, 
                
                            ut genus meum nobilitarem. Respondit Murus : Cui (sic pro Cum) ad diversos 
                
                            transieris, apciorem tibi nuptam quam filiam Muris numquam invenies, quia, 
                
                            si talem, que alcioris est generis, assumpseris, dum ipsa semper ad naturales 
                
                            tendit dignitates, tu in natura tua permanere contendes, et erit sine 
                
                            dubio inter vos gravis dissencio.
                
                            Moralitas. Sic fit de illis qui parem sibi nullum existimant : quando 
                
                            supra se ire contendunt, infra se corruunt, et, dum naturam suam fallere 
                
                            cupiunt, nolentes in eandem recidunt.