Ἔλαφος καθ᾽ ὕλην γυῖα κούφα ναρκήσας, ἔκειτο πεδίων' ἐν χλόη βαθυσγοίνῳ, ἐξ ἧς ἕτοιμον χιλὸν εἶχε πεινήσας. Ἤρχοντο δ' ἀγέλαι ποικίλων ἐκεῖο ζῴων ἐπισκοπούντων· ἦν γὰρ ἀβλαβὴς γείτων. Ἐλθὼν δ᾽ ἕκαστος, τῆς πόης ἀποτρώγων, ᾔει πρὸς ὕλας· [ὁ δὲ πενίῃ θνήσκει.] Ἔλαφος δὲ λιμῷ, κοὐ νόσῳ, κατεσκλήκει 5, μήπω κορώνην δευτέρην ἀναπλήσας, ὃς εἰ φίλους οὐκ ἔσχε, κἂν γεγηράκει.