Διαῤῥαγῆναί φασιν ἐκ μέσου νώτου δράκοντι μῆκος ἐξισουμένην' σαύραν. Βλάψεις σεαυτόν, κοὐδὲν ἄλλο ποιήσεις, ἂν τόν γε λίαν ὑπερέχοντα μιμήση. Δεῖπνόν τις εἶχε λαμπρὸν ἐν πόλει θύσας. Ὁ κύων δὲ τούτου κυνὶ φίλῳ συναντήσας, ἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἠρώτα. Κἀκεῖνος ἦλθε. Τὸν δὲ τοῦ σκέλους ἄρας ὁ μάγειρος ἐκτὸς ἐξέριψε τοῦ τοίχου εἰς τὴν ἀγυιάν. Τῶν κυνῶν δ' ἐρωτώντων καὶ ὅπως ἐδείπνησ᾽, εἶπε· « Πῶς γὰρ ἂν κρεῖσσον ὃς οὐδὲ ποίαν ἀναλύειν με γινώσκω; »